no więc czekał tutaj z męską torbą bo miał pewnie tego chinczyka jak sie rozmysli i bedzie tadam. chodzil w kolko czekajac na antoinette. pewnie zatrzymal sie potem i zaczal patrzec sie jak glupi na znak drogowy.. pewnie cos go zaraz rozjedzie

i pewnie o mało nie rozjechała go taksówka antoinette, która po chwili wysiadła z niej. - cześć kocie - przywitała go miłym całusem, pewnie pozostawiła na jego policzku ślad czerwonej szminki. - o, nigdy tu nie byłam. - stwierdziła po chwili i podeszła do barierki, spoglądając w dno rzeki.

usmiechnal sie ladnie i oderwal wzrok jest super znaku i stwierdzil - czesc kocico, przeciez wiem. jestem telepata jak sookie z true blood - powiedzial - ale nie zebym ogladal! wyobraz sobie moja mama oglada i mowi o tej sookie ze to cnotka, ah niewazne - zasmial sie i powiedzial - cos cie dreczy? - wywnioskowal to po ochocie wyjscia na spacer

- nie oglądam true blood i nie wiem kto to sookie - zmartwiła się nieco, bo ja też nie oglądam true blood, sory. ;x - nie, nie, wszystko w porzadku - ale zabrzmiało to jakoś mało naturalnie - no, dobra, wcale nie jest dobrze. znaczy cały czas myśle o tym co powiedziałeś mi w starbuksie, mianowicie o tym, że moje życie jest nudne. - zaciągnęła za ucho kosmyk włosów które co chwile opadały jej na czoło - wszystko jest takie precyzyjnie dopracowane tak jak w szwajcarskim zegarku - zmarszczyła czoło i spoglądała raz na adriena a raz w dno rzeki, pewnie miała ochote do niej skoczyć, bo zawsze miała skłonności do myśli samobójczych - ale teraz już wiem, że muszę pozwolić sobie na drobne szaleństwa - podsumowała i uśmiechnęła się nawet - a Ty? co porabiałeś po wyjściu z kawiarni? - może on też myślał o tym, że jej życie jest rili rili nudne.

- coz mozemy zaczac razem ogladac - rozkminiam jakie moze byc zdrobnienie to jej imienia.. ale nie umiem jakos dzisiaj jeste robotem. u mnie kolega w klasie jak mu nauczyciel nie postawil dobrej oceny to mowil ze jest pani/apn robotem nie ma pani serca.. xd - daj spokoj! nie przejmuj sie takim debilem jak ja, mowie ci. - powiedzial przejmujac sie ze namieszal jej w glowie - moze podswiadomie ci zazdroszcze tego, ze masz super plany. naprawde, dobrze miec opracowane marzenia i osiagniecia, choc czasem sie to nudzi. jak mowilem, to zalezy od czlowieka. nikt cie nie zmieni, taka jestes i tyle. choc ja mam inaczej zaprogramowany mozg to nie znaczy ze ty taki musisz miec - powiedzial wyczerpujaco i pocalowal ja w czolko, zorientowal sie ze bardzo sie przejmuje wypowiedziami innych, wiec poprawil swoja mysl, choc nie mialby nic przeciwko gdyby antoinette kiedys wyszla z nim do klubu czy cos - ja? siedzialem w domu i przegladalem maile od znajomych. zwyczajna nuda, a ty? - spytal niezdarnie

zamyśliła się na chwile, stojąc przy barierce z zamkniętymi oczami i czując podmuch wiatru wiejącego jej prosto w twarz, niczym scena z titanica. troche była nienormalna i nie kiedy wyobrażała sobie, że gra w jakimś filmie, wariatka. ;x ale chyba tylko w taki sposób była dostarszczyć sobie odrobine szalenstwa w jej życiu. - przeciez Ty też masz prawo marzyć. - szepnęła po chwili, spoglądając na niego słodkimi oczami. - masz prawo pragnąć, chcieć i osiągać to, o czym marzysz. - przygryzła dolną warge, cały czas się na niego patrząc, pewnie starała się wyczytać coś z jego twarzy. - a ja nie wierze że taki chłopak z tysiącem perspektyw w swoim życiu jak Ty, nie ma żadnych marzeń czy pragnień. możesz mi o nich powiedzieć, nawet jeśli sądzisz, że Cie wyśmieję czy cokolwiek- zwyczajnie nie wierzyła, że ludzie potrafią żyć bez żadnych większych celów w życiu i może podzielam nieco jej światopogląd

tez sie zamyslil i w sumie nie wiedzial co jej powiedziec, zamknal klodke/usta i milczal przez chwile - moje marzenia.. hm.. wiesz mam pieniadze, swoje lata sie wybawilem i na razie jestem szczesliwy. nawet bez dziewczyny. wszystkie moje zachcianki spelnilem, to znaczy rodzice spelnili i wiesz co mysle? ze marzenia powinny sie dlugo spelniac, bo jesli ma sie wszystko od razu to sie nie poznaje zycia. ale odbiegam od tematu , rozmawialismy o tobie. powinnas sprobowac wszystkiego. rozumiem, ze kochasz pianino i w ogole, ale sprobowac innego zycia zawsze warto! po prostu zeby wiedziec czego sie chce od zycia. chyba ze ty juz to wiesz, na sto procent, to juz inna sprawa. i to naprawde mocno kochasz - powiedzial i pomyslal ze jest filozofem i nawet mowi od rzeczy co nieraz sie mu nie udaje, ale dzis jest jakis cud - mam prawo marzyc. marze zeby wyszalec sie do 22-23 roku zycia. potem zaczyna sie odpowiedzialne zycie. gryzlo mnie tylko to, ze jestes mloda i juz myslisz dalej. teraz ty mnie nie gryz! szanuje cie bardzo - powiedzial z lekkim usmiechem

pomyślała, że to naprawdę smutne, jeśli ktoś za nas spełnia nam marzenia, na przykład jego rodzice. pewnie przez chwile myślała, co takiego zrobiła dla niej matka i ojciec, żeby uszczęśliwić ją w jakiś sposób, ale szybko zdała sobie sprawe z tego, że nic wielkiego i pożytecznego, jedynce co to zapisali ją na lekcje gry na pianinie i wysłali ją do zurychu, troche na przymus, ale to akurat w ogóle ją nie uszczęśliwiło. w ostateczności uznała, ze jest wdzięczna rodzicom, bo dzięki nim ma perspektywy i ułożone życie, bez szaleństw, co było niewątpliwym minusem. - wiesz, że nigdy nie miałam chłopaka - pochwaliła się jakby było to conajmniej jakieś największe osiągnięcie w jej życiu. - ale nie śmiej się z tego, ja po prostu nie spotkałam jeszcze kogoś odpowiedniego, to znaczy planowałam poznać na sorbonie - i po chwili znów pomyślała, że takich rzeczy przecież nie powinno się planować, co jest niewątpliwą prawdą. - dobra, od dziś otwieram szeroko oczy i zaczynam się rozglądać wokół siebie.

usmiechnal sie szczerze i pomyslal ze dobrze ze nie walnal jednak jakies glupoty bo to by bylo zle dla niego, oznaczaloby koniec znajomosci zapewne.. to tez zalezalo od charakterku antoinette, ale nevermind. - naprawde? ale jestes mloda i sliczna, masz jeszcze duzo czasu. zapewniam cie - poglaskal ja po ramieniu, i usmiechnal sie tymrazem sam do siebie, przynajmniej szczerze z kims gada - naprawde, nie sugeruj sie mna, bo moge byc zlym tropem. ja dla siebie jestem okropny, uwierz mi - westchnal i popatrzyl na nia i przytulil sie do niej po przyjacielsku.. a znali sie niespelna kilka godzin!

ale fakt, że znali się tylko od paru godzin, nie robił na antoinette żadnego znaczenia, był francuzem, a to oznaczało, że z pewnością znajdą wspólny język do rozmowy i że antoinette będzie w stanie zwierzyć mu się z wielu spraw, ale to chyba było kwestią charakteru adriena, bo przy nim czuła się naprawdę bezpiecznie do tego stopnia, że aż pocałowała go w usta, co prawda zupełnie niewinnie, tak jak całuje się pierwszy raz, moze troche po przyjacielku, bo przecież nie rzuciła mu się na szyje i nie całowała jakoś przesadnie namiętnie.

adrien poczul sie swobodnie, bo calowal juz wiele dziewczyn i nie boj sie antoinette, nie zarazisz sie opryszczka xd xd chwycil ja za reke i kiedy skonczyli sie 'calowac' (teraz by sie przydal taki ruch srodkowym palcem i wskazujacym nie wiem jak to sie nazywa... mniejsza z tym pokierowal w nia usmiechem i zaproponowal - chodzmy sie przejsc - odparl i dodal - nie jest ci zimno? bo moge ci dac kurtke, bo mi sie zrobilo dosc goraco - nie wiem, czy zartowal czy go rozgrzala czy chcial byc mily. wybieram wariant trzeci, a antoinette? xd

antoinette pewnie też wybrałaby wariant numer trzy, ale tak naprawde pragnęłaby gdzieś w głębi duszy wariant numer dwa, nie była jakąś sexbombą, ale swoim urokiem i czarem, potrafiła zdziałać naprawde wiele, pozatym była taka słodka, wysokokaloryczna. - okej, możemy się przejść. - odparła z uśmiechem - nie, nie trzeba, dzięki - pomyślała, że to naprawde miłe jeśli chłopak jest taki troskliwy jak adrien. zapatrzyła się w niebo i wyobraziła sobie, że gra w jakims romantycznym filmie.

usmiechnal sie do niej i pewnie mialo to cos w stylu dwojki i trojki ale jej nie powiedział bo przeciez jest delikatna i wrazliwa. zalezalo mu na uczuciach innych - nalegam, widze ze ci zimno.. - powiedzial wchytajac ja dlonia za talie, bo za biodra nie wypadalo - mam pustke w glowie. zupelnie bo wszystko dzis oslepia - powiedzial takze rozmarzony, stwierdzil ze antoinette to jego bratnia dusza i maja troche cech wspolnych

spojrzała na niego troche rozbawiona - jak to oślepia? co Cię oślepia? - chyba zupełnie nie wiedziała, co miał na myśli, pewnie zaraz zaskoczy ją jakoś. -nie jest mi zimno - chwyciła jego dłoń, która spoczywała na jej talii i pewnie poczuł, że ma lodowate dłonie, moja koleżanka twiedzi, że lodowate dłonie mają tylko dziewice, ale ona jest głupia xdd chociaż u mnie w klasie to się sprawdzało. uśmichnęła się słodko, wpatrując się w jego oczy, zdawało jej się, że błyszczą w kolorach teczy xd

- mam dosc gadania o zyciu. to smutne - powiedzial patrzac sie na nia, i byl zupelnie powazny, naprawde pomyslal ze antoinette jest ekstra i ze jest normalna. nawet te pianino tego nie zaslonilo. ja mam zimne rece, jestem dziewica! xd sprawdza sie - spac mi sie chce. dzisiaj mialem hardkor w nocy. sasiadka zrobila kolko rozancowe u siebie w domu, wiec mialem modlitwy za darmo. az sie nauczylem na pamiec jednej - pochwalil sie ale nie byl zadowolony

roześmiała się wesoło, ale w gruncie rzeczy współczuła mu bardzo z powodu nie przespanej nocy. - skoro chce Ci się spać, może zakończymy ten spacer? - pewnie tego bardzo nie chciała, ale liczyła się ze zdaniem innych, nie chciała nikogo do niczego zmuszać. - w akademiku też nie jest fajnie - zmarszczyła brwi i pewnie pomyślała o koleżance z pokoju, która miewa częstych gości w pokoju i wywala biedną antoinette na korytarz, lub gdziekolwiek . ;x

- nie no co ty! pogadajmy jeszcze. chociaz mam te babe z glowy! - pomyslal i powiedzial to na glos. fantastycznie sie mu rozmawialo - tylko ze w akademiku masz tak, ze masz osoby w tym samym miniej wiecej wieku, a u mnie w bloku to jest zal.. naprawde ja jestem chrzescijaninem ale codziennie sluchac jakies 9475957 razy slowa takie jak jezus gloria i jeszcze koledy w sierpniu... - zalamal sie normalnie psychicznie i zlapal sie za glowe - ale niewazne, mialem sie zapytac, masz jakies osiagniecia w graniu na pianinie? - zmienil temat

ojeny, wsruszyła ją historia adriena, pogłaskała go po główce, współczując bardzo. - może Twoja sąsiadka jest w jakiejś sekcie? skoro odmawia jakieś nocne litanie, chyba katolicy nie mają tak w zwyczaju - powiedziała, bo przecież była największą katoliczką w promieniu kilkunastu kilometrów, chodziła co niedziele do kościoła i odmawiała modlitwe rano i wieczorem - hm, tak, mam pare nagród na swoim koncie, teraz przygotowuje się do konkursu chopinowksiego w polsce - pozdro polska, w końcu to jeden z najbardziej prestiżowych konkursów na świecie, ale mówiłam już, że antoinette to utalentowana pianistka. - ale nie gadjmy o tym, pogadamy na jakiś ciekawszy temat. - widocznie była bardzo skromna i nie lubiła się przechwalać.

- jestes utalentowana w takim razie jak diabli! - powiedzial usmiechajac sie do niej. pewnie okrazyli kilka powaznych i zyciowych spraw i ja odprowadzil i poszedł sam do domu. tym razem on po drodze modlil się żeby ukochana jego sąsiadka była normalna i nie śpiewała po nocach.. a może ona lunatykuje... spytam się jej

stała przy tej barierce, przypatrując się wodzie. paliła papierosa i czekała na luckasa, starając się wyglądać przyzwoicie, bo wiatr podwijał jej troche sukienkę i było to bardzo trudne.