tajskie żarcie

Joan siedziała przy jednym z niewielkich stoliczków, stukała niecierpliwie palcami o blat, jednocześnie zerkając na czarny manikiur. Najwyraźniej wyglądała kelnera, który zobowiązał się przynieść jej zamówione danie. Drugą ręką ściskała brzuch, chyba była głodna. Chwilę potem wyjrzała za okno, przyglądając się gwiazdom rozsianym po czarnym już niebie. Oparła ręce na łokciach i z rozmarzonym wyrazem twarzy, wsłuchiwała się w muzykę puszczaną w tle.

paco szedl wlasnie do internatu z miasta, w ktorym byl, aby kupic nowy segregator. przechodzac obok tej restauracji uznal, ze chyba zglodnial, szczegolnie czujac zachecajace zapachy. wszedl do srodka, ale okazalo sie, ze nie ma wolnych stolikow. westchnal, bo burczalo mu az w brzuchu, tak bardzo byl glodny. pomachal joan, ktora znal prawdopodobnie ze szkoly, chociaz nie jakos bardzo dobrze, ale to nic; moze sie nad nim akurat zlituje i przygarnie do swojego stolika.

Joan mimo głośnych rozmów i śmiechów, usłyszała brzmienie otwierających się drzwi i na ten odgłos machinalnie zerknęła w tamtą stronę. Na jej ustach szybko pojawił się nieśmiały uśmiech, kiedy rozpoznała w chłopaku znajomą twarz ze szkoły. Mimo, że nie pamiętała jego imienia, ani nawet tego, czy kiedykolwiek ze sobą rozmawiali, zachęciła go machnięciem ręki do podejścia do stolika. Wciąż trzymała się kurczowo za obolały z głodu brzuch.

wiec podszedl. jak juz mowilam byl glodny wiec podszedlby nawet gdyby to byla jego znienawidzona nauczycielka algebry... ludzie robili gorsze rzeczy z glodu i tak. w obozach za sam zapach gularzu wydawali wspolwiezniow mowiac gdzie kto trzyma bizuterie albo jakies tam inne rzeczy, tak z cyklu ciekawostki. - czesc. -przywital sie, bo wypada, skoro zrobila mu taka przysluge. usmiechnal sie nawet i usiadl, szurajac glosno krzeslem, bo byl niewychowany. - dzieki za miejsce. wszystko zajete. najwyrazniej ludzie dzisiaj sa bardzo glodni. i ZW ide wstawic rower do piwnicy.

Też chciałabym zasypać cię jakąś ciekawostką, a więc czy wiesz, że Niccolo Paganini został pochowany żywcem? Założyła raptownie nogę na nogę, jak gdyby chcąc ukryć minimalną długość swojej sukienki. - Hej - oderwała na chwilę ręka od swojego brzucha, by pomachać nią przyjaźnie na powitanie, Kto by pomyślał, że jest ćpunką i tak dalej... chociaż w umie może trochę wyglądać, przez swój mocny makijaż i niecodzienny strój. - Nawet nie zdajesz sobie sprawy, jak JA jestem GŁODNA - zaakcentowała te wyrazy wyjątkowo wyraźnie, kierując przy tym wrogie spojrzenie w kierunku kuchni. - Co słychać? - zapytała, jak to miała w zwyczaju, nie wierząc właściwie, by chłopak zaczął jej się zwierzać, sorki, ze tak długo!

prawde mowiac nawet nie wiem kto to. ale to nic. dzieki i tak. =d przyszlo mu do glowy, ze joan zapewnie ma na mysli, ze jest glodna w narkotycznym sensie, bo w sumie od kiedy ja widzial po raz pierwszy w szkole pomyslal, ze jest jakas narkomanka i wciaz tak myslal. to przez ten makijaz. byl uprzedzony. w ogole zauwazylam ze w tamtym poscie wyglada jakby to on mowil, ze musi wstawic rower do piwnicy, sorry. - ale zamowilas juz cos? - zapytal, unoszac brwi, bo moze kelnerki mialy tak duzo czasu, ze nie chcialo im sie nawet podejsc do joan. zerknal odruchowo w strone jednej z kelnerek, ale nic nie wywnioskowal. - nic takiego - wzruszyl ramionami, bo rzeczywiscie nie bylo nic takiego slychac. - rozpoczynamy rok pierwszego czy kiedy? bo nawet nie wiem.

dobra to ide chamko!

przepraszam, ale musiałam wczoraj pójść, wybacz mi!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

siedziała tutaj samotnie, właściwie przyszła ze swoją torebką i nikim więcej, hahs. zamówiła sobie jakieś tajskie pycha coś tam i teraz gryzmoliła w swoim terminarzu, zastanawiając się, o czym jeszcze ma nie zapomnieć.

był cholernie głodny, bo nie jadł nic od śniadania (jeśli nie liczyc kawałka ukradzionej pizzy i kilku - czyli pół paczki - orzeszków ziemnych solonych) i czuł, że jego żołądek zaczyna się kurczyć i zżerać samoczynnie. w każdym razie - w związku ze swoim ogromnym głosem przylazł i rozglądał się za jakimś ładnym stolikiem, a jak zobaczył constance, której sto lat nie widział, to uznał, że chyba może do niej podejść. - cześć, czekasz na kogoś? - spytał, stając nad nią.

zastanawiała się, czy nie skłamać, bo jakoś ostatnio nie tetniła zapałem, by sie spotkać z arvinem czy w ogóle z nim gadać. westchnęła i ostatecznie posłała mu nieznaczny uśmiech.
- no możesz się przysiąść, jeśli masz ochotę, arvin - mruknęła i w tym momencie kelnerka przyniosła zarcie.

uśmiechnął się całkiem pogodnie i podrapał się po podbródku, żeby zaraz usiąść naprzeciwko niej, zamawiając u kelnerki jakis makaron z duperelami, krecac się chwile na krześle.- jak leci? co masz? - spytał, zaglądając w jej świeżo przyniesiony talerz. w zasadzie nie przepadał za azjatyckim żarciem, ale ta knajpa byla najblizej.

- zbyt skomplikowana nazwa, by wymówić - roześmiała się i jakoś tak ten, ich kolana spotkały się pod stolikiem, a constance nie cofnęła swoich ani nie poprawiła się na krześle, uznając ostatecznie, że nawet jej to nie przeszkadza.

- musisz się zapisać na kurs tajskiego. czy jakiegos innego podobnego języka, nie znam się zbytnio na tym - powiedział, bawiąc się chwilę serwetką, którą potem odłożył, żeby odnaleźć pod stolikiem kolano constance i je pomiziać. - cóż.. w każdym razie chyba życze ci smacznego.

- chyba? - uniosła jedną brew do góry, spoglądając naniego z trochę nawet zainteresowaniem przez to, że miział jej kolano, a to było miłe, bo miała na sobie dziś spódniczkę niebieską i czarne rajstopy i tak fajnie. - jak już, to masaż tajski. ale nigdy nikt mi nie robił tajskiego.

- żartujesz, nigdy? mógłbym ci zrobić masaż tajski, jeśli miałabyś ochotę - zaproponował, chociaż nie miał pojęcia o masażach, ale zawsze można sobie poudawać. podrapał się po podbródku, a potem uśmiechnął się znowu, bo wybielił sobie ostatnio zęby i chciał się nimi pochwalic.

- to umiesz robić masaż tajski? - zapytała, zdziwiona, spoglądajac na swój talerz z lekkimi wyrzutami sumienia... zjadła już więcej niż pól, nadal nie czuła sie nasycona, a jednocześnie wiedziała, że zjadła już wystarczająco dużo, więcej niż je jedno dziecko z afrykiii przez tydzień.

- jasne - powiedział, wyciągając dłonie, by jej pokazać. - te dłonie potrafią wiele zdziałać, możesz mi wierzyć, constance - uśmiechnął się, potem kelnerka przyniosla mu zarcie, wiec zaczal jesc calkiem szybko. byl naprawde wygłodniały. - masz jakies plany na potem?